سابقه و هدف: امروزه مقاوم شدن سویه های میکروبی بیماریزا در برابر آنتیبیوتیکهای درمانی، سبب بروز نگرانی جوامع بشری شده است، به همین دلیل استفاده از عصاره های گیاهی بهدلیل پتانسیل کنترل و درمان عفونتهای باکتریایی مورد توجه قرار گرفتهاند. فلفل دلمه ای قرمز با نام علمی L annuum Capsicum از راسته بادمجانسانان، بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری میباشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی فعالیت ضدمیکروبی عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز بر باکتریهای اشرشیا کلی، سودوموناس آیروژینوزا، سالمونال تیفی، استافیلوکوکوس اوریوس، لیستریا اینوکوآ و باسیلوس سریوس در شرایط برونتنی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، عصاره فلفل دلمهای قرمز بهکمک حالل اتانول استخراج شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره با 4 روش، دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی ماکرودایلوشن براث و حداقل غلظت کشندگی بر سویه های بیماریزا تعیین شد. از میانگین های به دست آمده برای آنالیزهای آماری استفاده گردید. داده ها به کمک نسخه 26 نرم افزار SPSS وآزمون دانکن در سطح معنی داری، 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیشترین هاله عدم رشد عصاره فلفل دلمه ای قرمز به ترتیب مربوط به باکتری سودوموناس آیروژینوزا و کمترین قطر هاله عدم رشد مربوط به باکتریهای اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اوریوس بود. هاله عدم رشد در باکتریهای سالمونال تیفی و لیستریا اینوکوآ در اثر عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز، نسبت به هاله عدم رشد در اثر آنتیبیوتیک نالیدیکسیک اسید بزرگتر بود. حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره برای باکتریهای اشرشیا کلی، سودوموناس آیروژینوزا، سالمونال تیفی، استافیلوکوکوس اوریوس، لیستریا اینوکوآ و باسیلوس سریوس به ترتیب 400، 400، 400، 400، <200 و 400 میلیگرم بر میلیلیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز برای تمامی باکتریها بیشتر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود. نتیجه گیری: عصاره فلفل دلمهای قرمز دارای فعالیت ضدمیکروبی بوده و پتانسیل کاربرد در صنایع دارویی جهت کنترل عفونتهای باکتریایی را دارد. پیشنهاد میشود به منظور تعیین دوز مناسب عصاره، پژوهشهای بیشتری در این زمینه صورت گیرد.

سابقه و هدف: سماق (Rhus coriaria) دارایترکیباتفنولیمتعددبا فعالیت ضدمیکروبی و آنتیاکسیدانی میباشد. هدف ازاین پژوهش، بررسی خواص ضدمیکروبی عصاره اتانولی سماق بر میکروارگانیسمهای بیماریزا (اشرشیا کلی، استافیلوکوکوساپیدرمیدیس، انتروباکتر ایروژنز، باسیلوسسریوسوکاندیداآلبیکنس) در شرایط برونتنی بود. روش کار: عصاره اتانولی سماق توسط روش خیساندن استخراج و سپس اثر ضدمیکروبی آن مطابق روش های ضدمیکروبی دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگیرشد و حداقل غلظت کشندگی بررسی گردید. با استفاده ازنرم افزارSPSS و آزمون چند دامنه ای دانکن (05/0

در این مطالعه اکتینومیست های همراه با دو گونه اسفنج با توانایی تولید مواد ضد باکتریایی، جداسازی و مورد بررسی قرار گرفتند. 2 گونه اسفنج خلیج فارس Haliclona simulans و Dictyonella sp. با استفاده از غواصی در آبهای اطراف جزیره خارکو جمع آوری شده و بافت مزوهیل آنها برای به دست آوردن اکتینومیست ها مورد استفاده قرار گرفت. به منظور غربالگری اولیه جدایه های تولید کننده آنتی بیوتیک، روشCross streak استفاده شد. عصاره های کلروفرمی و متانولی از جدایه های فعال استخراج شده و میزان تاثیر آنها با استفاده از روش انتشار از دیسک علیه باکتریهای بیماری زا، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین فعالترین جدایه اکتینومیست، شناسایی مولکولی گردید. از بین 12 جدایه اکتینومیست به دست آمده در این تحقیق، در غربالگری اولیه 7 جدایه توانایی مهار رشد باکتری های بیماری زا را دارا بودند که اکتینومیست mz7 بیشترین و جدایه های mz3 وmz5 کمترین میزان مهارکنندگی را نشان دادند. در آزمون انتشار از دیسک عصاره کلروفرمی mz1 و عصاره متانولی mz7 بیشترین فعالیت ضد باکتریایی را نشان دادند. شناسایی مولکولی اکتینومیست شماره 7 مشخص نمود که این جدایه %97 به جدایه Micrococcus yunnanensis strain YIM 65004 شباهت دارد. با توجه به اینکه تعدادی از اکتینومیست های شناسایی شده در این تحقیق، خواص ضدباکتریایی قابل توجهی را از خود نشان دادند به نظر می رسد پتانسیل انجام تحقیقات تکمیلی در این زمینه وجود دارد.

سابقه و هدف: ترکیبات موجود در گیاهان دارای خواص ضدمیکروبی و آنتیاکسیدانی میباشند. بنابراین میتوانند جایگزین مناس بی برای داروهای شیمیایی باشند. گیاه کاهمکی به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده و درمان کننده معده درد اس تفادهم یش ود. درای ن پژوهش، میزان فنول کل، فلاونویید کل، خاصیت آنتی اکسیدانی و فعالیت ضدمیکروبی عصاره اتانولی گیاه کاه مکی برتعدادی از میکروارگانیسمها بررسی گردید. روش کار: پس از تهیه عصاره اتانولی گیاه، میزان فنول و فلاونویید کل، فعالیت آنتیاکس یدانی ب ه دو روش مه اررادیک الDPPHو ABTSاندازه گیری شد. همچنین، از روش هایدیسک دیفیوژن، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی جهت بررسی فعالیت ضدمیکروبی عااره اتانولی بر باکتریهایانتروباکتر ایروژنز، استافیلوکوکوس اوریوس وقارچه ایکاندیداآلبیکنس وپنیسیلیوم ایتالیکوماستفاده شد. یافته ها: در روش دیسک دیفیوژن کمترین قطر هاله عدم رشد درانتروباکتر ایروژنزو بیشتر مق دار آن دراس تافیلوکوکوس اوری وسو کاندیدا آلبیکنس مشاهده شد. کمترین قطر هاله عدم در روش چاهک آگار مربوط به انتروباکتر ایروژن زو بیش ترین مق دار مرب وط به کاندیدا آلبیکنسبود. کمترین غلظت کشندگی و مهارکنندگی درکاندیدا آلبیکنس و بیشترین غلظ ت درانتروب اکتر ایروژن زمش اهده گردید. نتیجه گیری: مشخص گردید که عااره اتانولی گیاه کاهمکی علاوه بر دارا بودن مقادیر قاب لتوجهی از ترکیبات فنولی، فلاونوییدی و خاصیت آنتیاکسیدانی، دارای اثرات ضدمیکروبی مناسبی در برابر انواع میکروارگانیسمه باکتری گرم م، ب ت، گرم منفی، کک کو مخمر) میباشد. بنابراین، میتوان از این گیاه به عنوان یک ترکیب ضد میکروبی قوی در مهار انواع میکروارگانیسم ها و جایگزینی جهت داروهای شیمیایی استفاده کرد.

در این مطالعه، فعالیت آنتی اکسیدانی نانوامولسیون اسانس گریپ فروت (برحسب درصد مهار رادیکال های آزاد DPPH و ABTS و رنگبری بتاکاروتن-لینولئیک اسید) و اثر ضدمیکروبی آن در برابر باکتری های پاتوژن و مولد فساد Escherichia coli، Salmonella typhi، Pseudomonas aeruginosa، Listeria innocua، Staphylococcus aureus، Bacillus cereus، Bacillus subtilis، Streptococcus pyogenes و Staphylococcus epidermidis بر اساس روش های دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار و حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی بررسی گردید. نتایج نشان داد که نانوامولسیون اسانس گریپ فروت دارای اثر آنتی اکسیدانی قابل توجه 27/42 میلی‏گرم در میلی‏لیتر، 27/33 میلی‏گرم در میلی‏لیتر و 54/54 درصد به ترتیب برحسب آزمون های مهار رادیکال DPPH، ABTS و رنگبری محلول بتاکاروتن-لینولئیک اسید می باشد. با توجه به نتایج، کمترین میزان قطر هاله عدم رشد مربوط به باکتری E. coli و بیشترین میزان قطر هاله عدم رشد در باکتری L. innocua مشاهده گردید. حداقل غلظت مهارکنندگی برای باکتری های L. innocua و S. aureus (حساس­ترین باکتری­ها) برابر با 25 میلی‏گرم در میلی‏لیتر بود و باکتری­هایی مانند E. coli، S. typhi و P. aeruginosa بیشترین غلظت مهارکنندگی (200 میلی‏گرم در میلی‏لیتر) را به خود اختصاص دادند. همچنین کمترین غلظت کشندگی (200 میلی‏گرم در میلی‏لیتر) مربوط به باکتری های L. innocua و S. aureus و بیشترین مقدار آن (بیش از 400 میلی‏گرم در میلی‏لیتر) مربوط به E. coli، S. typhi و P. aeruginosa بود. مطابق نتایج، نانوامولسیون اسانس گریپ فروت را می توان بعنوان ترکیب طبیعی با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی جهت کنترل واکنش های اکسیداسیون و رشد میکروارگانیسم های مولد فساد و پاتوژن استفاده نمود.

زمینه: باکتریوسینها مواد ضد میکروبی با ماهیت پروتئینی هستند که از رشد سویه های حساس جلوگیری می کنند. هدف از این تحقیق بررسی تولید محصولات ضد میکروبی توسط باکتریهای های اسید لاکتیک جدا شده از ماست پاستوریزه کم چرب و بررسی اثر ضدمیکروبی آنهاست. روش کار: در این مطالعه ابتدا باکتریوسین توسط لاکتوباسیلوس جدا شده از دو نوع ماست پاستوریزه تولید و سپس اثر آن روی دو باکتری E. coli و Staphylococcus aureus با دو روش دیسک و ژل دیفیوژن علیه دو گونه باکتری گرم مثبت و منفی بررسی شد. همچنین اثر فاکتورهای مختلف فیزیکوشیمیایی در تولید باکتریوسین ارزیابی گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که بیشترین قطر هاله و تولید باکتریوسین علیه باکتری E. coli (17 میلی متر) در 5= PHو میزان تلقیح 20% و دمای 25 سانتیگراد و منبع کربن و ازت کمکی به ترتیب گلوکز و عصاره مخمر مشاهده شد. آنالیز واریانس نتایج نشان داد. منبع کمکی ازت و کربن اثر معناداری در تولید داشته اند. نتیجه گیری: مقایسه قطر هاله حاصل از باکتریوسین تولید شده در محیط MRS broth بهینه شده نشان داد که تولید باکتریوسین در محیط بهینه سازی شده تقریبا 70 (تقریبا 5/1 برابر) درصد دارای افزایش می باشد و به خوبی از رشد باکتریهای بیماری زا جلوگیری می کند.

در طب سنتی ایران از دانه های گشنیز به طور گسترده به منظور درمان بیماری استفاده می شود. هدف از این پژوهش، شناسایی ترکیبات شیمیایی، قدرت آنتی اکسیدانی و بررسی فعالیت ضدمیکروبی اسانس دانه گشنیز بود. ترکیبات شیمیایی اسانس دانه گشنیز با دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنجی جرمی شناسایی شد. فنول کل و قدرت آنتی اکسیدانی به ترتیب با روش های فولین سیوکالتو، رادیکال هایABTS و DPPH اندازه گیری گردید. قدرت آنتی اکسیدانی اسانس با آنتی اکسیدان سنتزی BHAدر غلظت 100 میکروگرم بر میلی لیتر مقایسه شد. فعالیت ضدمیکروبی اسانس دانه گشنیز با روش های انتشار در آگار به کمک دیسک (کربی-بوئر)، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی برای باکتری های باسیلوس سرئوس، سالمونلا تیفی، اشرشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا تعیین گردید. براساس نتایج آنالیزهای شیمیایی، اسانس دانه گشنیز غنی از مونوترپن های اکسیژن دار (94/89%) بود. ترکیب عمده اسانس دانه گشنیز لینالول (75/76%) بود. بیشترین درصد مهار رادیکال آزاد برای DPPH، 75/53% و برای ABTS، 60/66% در غلظت ppm 900 مشاهده شد. مقدار فنول کل موجود در اسانس mg GAE/g 02/0± 04/38 بود. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین قطر هاله عدم رشد به ترتیب مربوط به باکتری باسیلوس سرئوس (30/30 میلی متر) و سالمونلا تیفی (15/23میلی متر) بود. حداقل غلظت مهارکنندگی اسانس دانه گشنیز برای باکتری های باسیلوس سرئوس، اشرشیا کلی، سودوموناس ائروژینوز و سالمونلا تیفی به ترتیب برابر با 2، 4، 4 و4 میلی گرم بر میلی لیتر بود. به طورکلی نتایج نشان داد که اسانس دانه گشنیز داری فعالیت آنتی اکسیدانی کمتر از آنتی اکسیدان سنتزی BHA بود.

مقدمه: ترخینه یک غذای نیمه آماده و از محصولات تخمیری سنتی غرب ایران (کرمانشاه، ایلام، کردستان و لرستان) است. ترخینه تر دارای اثرات ضد میکروبی نیز می باشد و در مناطق کردنشین به عنوان داروی سنتی برای درمان بیماری هایی با علایم عفونت های مجاری فوقانی دستگاه تنفسی به کار می رود. هدف از این پژوهش شناسایی فلور میکروبی ترخینه سنتی و صنعتی جهت تعیین قابلیت این غذا به عنوان یک فراورده سنتی سلامتی زا با پتانسیل پروبیوتیکی می باشد.مواد و روش: در این پژوهش، نمونه های ترخینه خشک، ترخینه تر و ترخینه صنعتی با توجه به روش های استاندارد از نظر کل جمعیت میکروبی، PH و میزان رطوبت بررسی شدند و سپس انواع گونه های لاکتیک اسید باکتری ها براساس خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی مورد جداسازی و شناسایی قرار گرفت.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که نمونه ترخینه تر دارای بیشترین مقدار لاکتیک اسید باکتری بود که شامل L.nagelii (%67)، L.bifermentans(%21.3)، Leu.cermoris(%6)، L.fructosus(%1.45)، L.fermentum(%1)، L.intestinalis(%0.9)، L.agilis(%0.9)، L.acidipiscis(%0.45)، می شد و 1% از ایزوله ها نیز ناشناخته باقی ماند. نمونه هایی که به روش صنعتی خشک شده بودند حاوی لاکتیک اسید باکتری از جنس و گونه L.plantarum بود، اما نمونه ترخینه ای که به روش سنتی خشک شده است، فاقد لاکتیک اسید باکتری بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به محتوای بالای لاکتیک اسید باکتری ها در محصول سنتی ترخینه ی تر، تولید صنعتی و بهینه سازی روند تولید آن پیشنهاد می گردد و می توان مصرف این ماده ی غذایی را به عنوان یک مکمل غذایی فراسودمند توصیه کرد.

مقدمه: گیاه اسطو خودوس جزء پر مصرف ترین گیاهان دارویی در ایران می باشد که از گذشته تاکنون در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین ترکیبات شیمیایی و فعالیت ضدباکتریایی اسانس اسطوخودوس فلس دار(گونه انحصاری ایران) بود. مواد و روش ها: در این پژوهش، ترکیبات شیمیایی اسانس اسطوخودوس فلس دار توسط کروماتوگرافی گازی تعیین شد. هاله عدم رشد میکروبی اسانس اسطوخودوس فلس دار برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی در چهار غلظت 5/12، 25، 50 و 100 میلی گرم بر میلی لیتر به روش های انتشار دیسک و انتشار چاهک تعیین شد. از آنتی بیوتیک های رایج درمانی شامل آمپی سیلین، انتروفلوکساسین، جنتامایسین و کانامایسین جهت مقایسه با هاله عدم رشد میکروبی استفاده شد. حداقل غلظت بازدارندگی(رقیق سازی در مایع) و حداقل غلظت کشندگی برای میکروارگانیسم های مذکور تعیین گردید. یافته های پژوهش: در مجموع 41/99 درصد از ترکیبات موجود در اسانس توسط کروماتوگرافی گازی مشخص گردید. Linalool با 3/43 درصد دارای بیشترین مقدار در میان ترکیبات شناسایی شده بود. حساس ترین و مقاوم ترین باکتری ها نسبت به اسانس اسطوخودوس فلس دار به ترتیب، استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا با قطر بازدارندگی 40/0± 70/30 و 68/0± 10/10 میلی متر در در غلظت 100 میلی گرم بر میلی لیتر بود. حداقل غلظت بازدارندگی برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی به ترتیب برابر با 32، 8، 16 و16 میلی گرم بر میلی لیتر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اسانس اسطوخودوس فلس دار دارای اثر ضد میکروبی قابل قبولی بر میکروارگانیسم های بیماری زا داشت. در این میان، اثر ضدباکتریایی اسانس بر باکتری های گرم مثبت بیشتر از باکتری های گرم منفی بود. در هر حال، به منظور کاربرد بالینی اسانس اسطوخودوس فلس دار، انجام آزمون های تکمیلی پیشنهاد می گردد.